Ήταν πάντα η πρόθεση του έργου DiLitE να τονίσει πως η διδασκαλία “βασικών γραμματισμών” μπορεί να συμβάλει στον τρόπο με τον οποίο οι περισσότερες πρακτικές γραμματισμού διεξάγονται τώρα διαδικτυακά και λειτουργούν ως μεσολαβητές μέσω της τεχνολογίας σε αντίθεση με το όταν διεξάγονται κυρίως με στυλό και χαρτί, αλλά η ομάδα του έργου ποτέ δεν ανέμενε ότι μια παγκόσμια πανδημία μπορούσε να φέρει τέτοια γρήγορη και ριζική αλλαγή και στην καθημερινή ζωή και σε επαγγελματικό επίπεδο.

Ξαφνικά, συγκεκριμένα οι ψηφιακοί γραμματισμοί και οι πρακτικές ψηφιακού γραμματισμού έχουν κυριαρχήσει στην κοινωνική, επαγγελματική και επικοινωνιακή μας ζωή. Σπάνια επέρχεται η αλλαγή όσο γρήγορα ήρθε το 2020, ιδιαίτερα στον κόσμο της εκπαίδευσης όπου οι εκπαιδευτικοί από όλα τα επίπεδα, από τη δημοτική εκπαίδευση μέχρι το πανεπιστήμιο ξαφνικά έπρεπε να αλλάξουν τον τρόπο και τοποθεσία διδασκαλίας και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν. Οι επαγγελματίες στο πεδίο του ‘βασικού γραμματισμού’ με χαμηλού μορφωτικού επιπέδου εκπαιδευόμενους/ες, οι οποίοι συχνά είναι πρόσφυγες ή κοινωνικά μειονεκτούντες το βρήκαν ιδιαίτερα δύσκολο όχι μόνο να αλλάξουν ολόκληρες τις εργασιακές τους συνήθειες, αλλά επίσης και το πως να στηρίξουν τους/τις εκπαιδευόμενους/ες που ίσως είναι λιγότερο εξοπλισμένοι/ες για να προσαρμοστούν σε αυτές τις νέες μεθόδους μάθησης.

Οπότε, πως εμείς, οι επαγγελματίες και οι εκπαιδευόμενοι/ες μπορούμε να ευδοκιμήσουμε, αντί απλώς να επιβιώσουμε σε αυτό το νέο κόσμο;