Η ψηφιοποίηση όλων των πτυχών της ζωής μας έχει γίνει γρήγορα η νέα πραγματικότητα. Από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση (e-governance) στο ηλεκτρονικό εμπόριο  (e-commerce) και από τη ηλεκτρονική εργασία (e-work) στην ηλεκτρονική μάθηση (e-schooling), το να είσαι πολίτης στον 21^ο αιώνα έχει μετατραπεί στο να είσαι “ψηφιακός πολίτης”. Η πανδημία Covid-19 έχει επιταχύνει τη μετάβαση σε αυτή την πραγματικότητα.  Επιπλέον, η κρίση της πανδημίας και η διαχείριση της έχουν τονίσει τη σημασία του “ψηφιακού γραμματισμού” και της “ψηφιακής μάθησης” σε αυτή τη νέα πραγματικότητα.  Όπως διαφαίνεται και μέσα από τις πρωτοβουλίες πολιτικών όπως το Σχέδιο Δράσης για τη Ψηφιακή Εκπαίδευση που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2020), ένα ‘όραμα για υψηλής ποιότητας, ανοιχτή για όλους και προσβάσιμη ψηφιακή εκπαίδευση’ αποτελεί τη μεγαλύτερη προτεραιότητα και μια  ‘’ισχυρή έκκληση για δράση από την κρίση του COVID-19(…)  και η μετατροπή της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών συστημάτων για να είναι κατάλληλα για την ψηφιακή εποχή” είναι σημαντική ανησυχία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η πανταχού παρουσία των ψηφιακών συσκευών και εφαρμογών καθώς και το εύρος των ψηφιακών δεξιοτήτων σε ζήτηση απαιτούν από τα ενδιαφερόμενα μέρη, ιδιαίτερα από τους/τις εκπαιδευτές/τριες και τους/τις εκπαιδευτικούς να παραμένουν ενημερωμένοι/ες με τις σημερινές και επερχόμενες τάσεις στο πεδίο τους και να συλλογιστούν το αμφίβολο θέμα του Τι επιφέρει το μέλλον  για τον “ψηφιακό γραμματισμό” και “ψηφιακή μάθηση” και τι σημαίνει αυτό για το επάγγελμά τους. 

Σε κάποιο βαθμό, διαδεδομένοι όροι όπως “Διαδικτυακή μάθηση (online learning)”, “Παιχνιδοποίηση (gamification)”, “Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence – AI)” , “Επαυξημένη και Εικονική Πραγματικότητα (Augmented and Virtual Reality – AR, VR” και “Ανάλυση Δεδομένων Μάθησης (Learning Analytics)” καθορίζουν τις τάσεις στην εκπαίδευση. Αυτοί οι νέοι όροι έχουν κινήσει μεγάλο ενδιαφέρον σε ερευνητές, εκπαιδευτικούς, διαχειριστές, φορείς χάραξης πολιτικής, εκδότες και επιχειρήσεις παγκοσμίως καθώς εισηγούνται καινούργιες πορείες τις οποίες ακολουθεί η εκπαίδευση (Francis and Santhakumar, 2020; Brown and Green, 2017; Carteli and Carteli, 2012). Ως απάντηση σε αυτό το ενδιαφέρον, αυτό το μάθημα επικεντρώνεται στην εξερεύνηση και πλαισίωση των σημερινών και μελλοντικών τάσεων στον ψηφιακό γραμματισμό και ψηφιακή μάθηση και τη συζήτηση των θετικών συνεπειών καθώς και μελλοντικών προκλήσεων που μπορεί να επιφέρει η εφαρμογή τους.  Επίσης αυτό το μάθημα περιλαμβάνει και σχολιάζει πρακτικά παραδείγματα αυτών των τάσεων για τη διδασκαλία γραμματισμού και εισηγείται ένα σύνολο δραστηριοτήτων που επιτρέπει στους αναγνώστες να αναλογιστούν και εμπλουτίσουν τις πρακτικές τους μέσα από την οπτική του ερωτήματος αυτού του μαθήματος. Για να μπορούν οι εκπαιδευτές/εκπαιδευτικούς να αλληλοεπιδρούν κατάλληλα με τους/τις μαθητές/τριες τους και να διατηρήσουν τις δεξιότητες και γνώσεις τους είναι σημαντικό να  παραμένουν ενημερωμένοι/ες σχετικά με τις πιο πρόσφατες αλλαγές. Η κατανόηση αυτών των τάσεων μπορεί να βοηθήσει τους/τις εκπαιδευτικούς να δημιουργήσουν πιο αποτελεσματικά περιβάλλοντα εκμάθησης γραμματισμού και εμπειριών για τους/τις μαθητές/τριες τους.