Η γνώση γραφής και ανάγνωσης θεωρείται σήμερα σαν κάτι ποικίλο και περίπλοκο. Σύμφωνα με Snow, έχει αναγνωριστεί σαν κάτι «κοινωνικό, βασισμένο στην κοινότητα, πολιτισμικά καθορισμένο, ποικίλο, και πιθανώς μετασχηματιστικό» (2004, σελ. 5). Για πολλούς, συμπεριλαμβανομένου και της UNESCO (2010) η γνώση γραφής και ανάγνωσης θεωρείται ως «ένα ανθρώπινο δικαίωμα, ένα εργαλείο ενδυνάμωσης, και ένα μέσο κοινωνικής και ανθρώπινης ανάπτυξης». Συνεχίζει να επισημαίνετε από πολλούς ότι ο ρόλος της εκπαίδευσης προχωρά πέρα από την ανάπτυξη γνώσης και γνωστικών δεξιοτήτων, και προς την υποστήριξη των μαθητευόμενων να σχηματίσουν τις αξίες και διαπροσωπικές δεξιότητες που προωθούν τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Καθώς εξελίσσεται η παγκοσμιοποίηση, η κλιματική αλλαγή συνεχίζει να διαιωνίζει την παγκόσμια ανισότητα και καθώς μια παγκόσμια πανδημία προκαλεί τεράστιες καταστροφές, υπάρχει ανάγκη για μετασχηματιστικές παιδαγωγικές που επιτρέπουν σε ομάδες να μάθουν και να αναλάβουν δράση σε συλλογικές ανησυχίες για τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Υπάρχει μια αυξανόμενη πίεση στους δάσκαλους και εκπαιδευτικούς γραφής και ανάγνωσης να παρέχουν μαθήματα που καταγράφουν αυτό το μεταβαλλόμενο τοπίο και που αναγνωρίζουν τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει ένας κόσμος που συνεχώς αλλάζει στους μαθητές τους. Οι εκπαιδευτικοί έχουν μια μοναδική ευκαιρία να παραδώσουν μαθήματα που αυξάνουν την κοινωνική συνείδηση των μαθητών σε σχέση με τον κόσμο γύρω τους, που αυξάνουν την κατανόηση τους για την ενσυναίσθηση και αναδεικνύουν τη διασυνδεδεμένη φύση του κόσμου στον οποίο ζούμε. Οι εκπαιδευτικοί γραφής και ανάγνωσης παρέχονται με μια ευκαιρία και μια πρόκληση για να επισημάνουν την ποικιλομορφία που υπάρχει τώρα στις περισσότερες αίθουσες διδασκαλίας. Έχει σημειωθεί ότι υπάρχει ανάγκη δημιουργίας μιας καινούργιας έννοιας που να καθορίζει την γνώση γραφής και ανάγνωσης, που τονίζει την ανάγκη για μια τέτοια μεταμόρφωση; «χρειαζόμαστε ένα ριζικό επαναπροσδιορισμό της γνώσης γραφής και ανάγνωσης που να συμπεριλαμβάνει την αναγνώριση της ζωτικής σημασίας που παίζει η ηθική στην διαμόρφωση τέτοιου γραμματισμού» (Sanders, 1994, σελ. 25).
Για την υποστήριξη αυτής της μετασχηματιστικής μαθησιακής προσέγγισης, το Global Citizenship Education (GCE) έχει θεωρηθεί ως μια προοδευτική μορφή εκπαίδευσης που μπορεί να ενσωματωθεί σε διάφορα μαθήματα γραφής και ανάγνωσης. Το Global Citizenship Education (GCE) είναι «μια εκπαιδευτική διαδικασία που στοχεύει στην αύξηση της ευαισθητοποίησης και κατανόησης του ταχέως μεταβαλλόμενου, αλληλεξαρτώμενου και άνισου κόσμου στον οποίο ζούμε» (WWGs, 2020). Αναφέρεται ρητά πως το Global Citizenship Education μαζί με το United Nations Sustainable Development Goals (SDGs) είναι μια οδός για την αντιμετώπιση της ανάγκης ότι όλοι οι μαθητές πρέπει να αποκτήσουν τις γνώσεις και δεξιότητες για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης. Μεθοδολογίες του GCE όπως το ‘Open Space for Dialogue and Enquiry (OSDE)’ (Andreotti et al., 2006) μπορούν να παρέχουν σημεία εκκίνησης για τους εκπαιδευτικούς και εκπαιδευτές να αρχίσουν να ασχολούνται με αυτά τα πολύπλοκα θέματα στα μαθήματα γραφής και ανάγνωσης. Το OSDE βασίζεται στις ακόλουθες τρεις αρχές:
Ως πρότυπο πλαισίου στη μάθηση της γραφής και ανάγνωσης, οι εκπαιδευτικοί ενθαρρύνονται να δουν το GCE ως διεπιστημονικό παρά ως «πρόσθετο» στα μαθήματα. Οι προσεγγίσεις του GCE συμπεριλαμβάνουν τυπική και άτυπη μάθηση, συμμετοχική μάθηση, και παρεμβάσεις από αναλυτικά και εξωσχολικά προγράμματα. Θα πρέπει να υποστηρίζει τους μαθητές στο να εξετάζουν τις βασικές αιτίες των παγκόσμιων θεμάτων ανάπτυξης και να αναγνωρίζουν τις διασυνδεόμενες πτυχές της βιώσιμης ανάπτυξης. Οι ενότητες που περιγράφονται παρακάτω θα υποστηρίξουν τον εκπαιδευτικό να ξεκινήσει τη διαδικασία συμπερίληψης του GCE στα μαθήματα γραφής και ανάγνωσης.