5.1.3 Εμπλοκή με τον κόσμο
Ο Paulo Freire σύγκρινε την ανάγνωση λέξεων με την ανάγνωση του κόσμου (Freire: 2018) και ο Street (2016) τόνισε τη σημασία του να κάνεις πράγματα στον κόσμο με την ανάγνωση και τη γραφή, ο γραμματισμός σχετίζεται με τη δράση στον κόσμο ή με το να διεκπεραιώνεις κάτι. Συνεπώς χρειάζεται να ενθαρρύνουμε τους μαθητές μας να προσεγγίσουν την εκμάθηση γραμματισμού και συγκεκριμένα την εκμάθηση ψηφιακών γραμματισμών ως ένα τρόπο να κάνουν πράγματα στον κόσμο που θέλουν να πετύχουν. Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε από συμμετοχή σε μια σχολική βραδιά με γονείς, στην εγγραφή σε οδοντίατρο, στην αποστολή email σε βουλευτές ή εκπροσώπους της δημοκρατίας.
Το γεγονός αυτό κάνει τις συμμετοχικές προσεγγίσεις που υποστηρίζουν ο Freire και άλλοι εξαιρετικά κατάλληλες για εκπαιδευόμενους στο γραμματισμό και οι ψηφιακοί γραμματισμοί επιτρέπουν αυτού του είδους προσέγγιση με τρόπους που ποτέ δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ο Freire. Τώρα είναι πολύ πιο εφικτό να πάμε πέρα από αυτό που οι Cope και Kalantzis χαρακτηριστικά αποτελούν “οριοθετημένη τάξη” (‘bounded classroom’), (Cope and Kalantzis: 2019). Θεωρείτο πάντα καλή διδακτική προσέγγιση η επικέντρωση σε μέρη και περιοχές στις οποίες οι εκπαιδευόμενοι/ες ζουν και κατοικούν, αλλά όπως τονίζει ο Pennycook (2010), το ίδιο το διαδίκτυο είναι ένα “τοπικό” μέρος, ή καλύτερα πολλές περιοχές, στο οποίο οι άνθρωποι με μια ρεαλιστική αίσθηση, ζουν, εργάζονται και κοινωνικοποιούνται. Είναι επίσης το μέρος στο οποίο οι άνθρωποι δημιουργούν και εργάζονται υπό διαφορετικές ταυτότητες/ιδιότητες, κάτι στο οποίο και οι μαθητές/τριες μας, συμμετέχουν ενεργά και μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικά σημαντικό μέρος της ζωής τους.
Εν κατακλείδι, εάν επιθυμούμε να κάνουμε κάτι περαιτέρω από το να επιβιώσουμε σε σχέση με τους ψηφιακούς γραμματισμούς, αν θέλουμε πραγματικά να συμμετέχουμε και να βοηθήσουμε τους/τις μαθητές/τριες μας με αυτά τα καινούργια επικοινωνιακά και συνεχώς μεταβαλλόμενα σχέδια και πρακτικές, αν θέλουμε να ευδοκιμήσουμε σε αυτό τον καινούργιο κόσμο των ψηφιακών γραμματισμών ως επαγγελματίες και δημιουργοί μαθησιακών εμπειριών χρειάζεται να:
- Ασπαστούμε τους πολλαπλούς γραμματισμούς και τους πολιτροπικούς τρόπους επικοινωνίας,
- Να συμπεριλάβουμε την κοινωνιογλωσσολογία ως σημαντική πτυχή της επαγγελματικής γνώσης και διδασκαλίας,
- Κινηθούμε προς συμμετοχικά μοντέλα διδασκαλίας και εκμάθησης τα οποία αντιμετωπίζουν την ποικιλομορφία όχι ως εμπόδιο αλλά ως βασική αρχή των παιδαγωγικών μας.